4 września 2024 roku przypada 215. rocznica urodzin Juliusza Słowackiego, jednego z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu.
Juliusz Słowacki urodził się w 1809 roku w Krzemieńcu (Wołyń, obecnie w granicach obwodu tarnopolskiego) w rodzinie profesora literatury. Matka Słowackiego, Salomea Becu, osoba o dużej kulturze literackiej i osobistej, po śmierci męża zajmowała się wychowywaniem syna. Dzięki niej w dzieciństwie i wczesnej młodości Juliusz miał szeroki kontakt z ówczesną elitą intelektualną.
Młody poeta po studiach w Wilnie i krótkim pobycie w stolicy Polski wyjechał do Paryża z misją Rządu Narodowego. Pozostał na emigracji we Francji, gdzie zadebiutował w 1830 roku powieścią poetycką „Hugo”.
W latach 1833-1835 przebywał w Szwajcarii, a później, aż do roku 1838, podróżował po Włoszech, Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. Stworzył oryginalne wielkie dramaty: „Kordiana” (1834), „Balladynę” (1834) oraz „Horsztyńskiego” (1835). Mimo że był poważnie chory, wyruszył w 1848 roku do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu, jednak zamierzeń swych nie zrealizował. 3 kwietnia 1849 roku – poeta zmarł w Paryżu na gruźlicę. Jego prochy w 1927 roku zostały przewiezione do Polski i złożone obok Adama Mickiewicza w Krypcie Wieszczów w Katedrze na Wawelu.
Juliusz Słowacki stworzył wiele znakomitych liryk, poematów i dramatów o trwałych wartościach artystycznych. Jego utwory, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość wyróżniała się wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka.
Sergij Porowczuk za: Konsulat Generalny RP w Łucku, 5 września 2024 r.
