W dniu 11 czerwca 2022 r. w wieku 97 lat odszedł do domu Ojca Weteran Wojska Polskiego, Prezes Stowarzyszenia Weteranów Wojska Polskiego Żytomierszczyzny, Nasz Ojciec, Dziadek, Pradziadek ZYGMUNT WENGŁOWSKI (2.01.1925-11.06.2022).
Nasz ulubiony Dziadek dla nas był kotwicą, wzorcem. Dziękujemy Panu Bogu, że dał nam możliwość być z nim dość długi czas, cieszyć się Jego obecnością, Jego uśmiechem, razem podróżować, poznawać nowych cudownych ludzi, uczyć się u Niego.
Pozostanie w naszej pamięci Człowiekiem, który bez względu na trudne życie, zachował zdrowy rozsądek, pozostał dobrym, szczerym, otwartym Człowiekiem. Cześć Jego pamięci!
Rodzina Wengłowskich-Jusupowych
Zygmunt Wengłowski, syn Adama, urodził się w polskiej rodzinie we wsi Soroczeń, obwodu Żytomierskiego. W latach 30 jego rodzina została poddana politycznym prześladowaniom i represjom, ojca Zygmunta w 1938 r. rozstrzelano.
W 1944 r. Pan Zygmunt na ochotnika poszedł do wojska, pełnił służbę w Wojsku Polskim. Przydzielono go do 13 pułku artylerii samochodowej i został włączony do drużyny łączności plutonu kierowniczego pułku.
Po wojnie pełnił służbę w Poznańskim OW w 28 pas dowódcą działał SU-85 i potem dowódcą baterii. W końcu 1946 r. skierowany na studia do Akademii Wojskowej Broni Pancernej do Moskwy. Uczył się na wydziale oficerów armii obcych w grupie 10-PI (polska inżynieryjna – w składzie 3-ch oficerów: m-r Barkuski, por. Caryk i por. Wengłowski). Później przeniesiono go do Armii Radzieckiej. Zakończył studia i ponad 20 lat służył na inżynieryjno-technicznych stanowiskach w wojskach pancernych. Służbę pełnił znając dobrze swoją pracę cieszył się wielkim autorytetem i uznaniem, jako specjalista. Ostatnie stanowisko w stopniu pułkownika – zastępca naczelnika Wyższej Szkoły Broni Pancernej w Ulianowsku ds. technicznych.
W 1990 r. wrócił do Żytomierza i zaangażował się w działalność polonijną. W 1997 r. wybrano pana Zygmunta na prezesa Stowarzyszenia Weteranów WP Żytomierszczyzny (od 1993 roku był aktywnym członkiem tej organizacji). Prowadził organizację do swojej śmierci. Stanem na 1993 r. na ewidencji Stowarzyszenia było ponad 370 weteranów WP, obecnie pozostał tylko jeden weteran…
Dzięki staraniom pana Zygmunta jako prezesa weterańskiej organizacji, powstał „ALBUM PAMIĘCI” poświęcony weteranom WP Żytomierszczyzny (Poległym za Ojczyznę. Ku pamięci tym, co po nich…). W Albumie krótko podana informacja historyczna, etapy rozwoju, broń, szlak bojowy WP ze wschodu (1943-1945 lata etc.).
W roku 2000 organizowaną wizytę do Żytomierzu kierownika Urzędu ministra Jaceka Taylora. Ten przyjazd był znakowy. Od tego momentu Rząd RP przyjął Uchwałę o wynagrodzenie dla weteranów WP ze wschodu, którzy do 1 września 1939 roku nie posiadali obywatelstwa polskiego.
Pan Zygmunt w 2006 roku inicjował upamiętnienie miejsc w Żytomierzu, związanych z formowaniem sztabu WP w czasy II wojny światowej. 8 listopada w Żytomierzu w uroczysty sposób odsłonięto dwie tablicy pamiątkowe. Jedna tablica odsłonięta w Kościele Katedralnym p.w. św. Zofii. Druga tablica dwujęzyczna na budynku przy ul. Michajłowska, 15.
W roku 2008 odbyło się historyczne poświęcenie i wręczenie dla Stowarzyszenia weteranów WP specjalnie przygotowanego w Warszawie SZTANDARU przez Kierownika Urzędu RP Jana Ciechanowskiego i attaché obrony w Kijowie Krzysztofa Kucharskiego. Na ręce pana Zygmunta przekazano sztandar z symbolicznym napisem w języku polskim i ukraińskim „Za naszą i waszą wolność 1939-1945”.
Pan Zygmunt odznaczony medalem „PRO PATRIA”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej”.
Walentyna Jusupowa, 12 czerwca 2022 r.
