fot. profil FB Łarysy Biłozir
9 grudnia w Tulczynie odbył się demontaż pomników rosyjskiego generała, zwanego „katem warszawskiej Pragi” Aleksandra Suworowa. Razem z pomnikiem feldmarszałka zniknął także pomnik Aleksandra Puszkina.
Decyzja o rozbiórce pomników związanych z historią i kulturą Federacji Rosyjskiej zapadła 30 listopada na nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej Tulczyna. Za demontażem opowiedziało się 24 deputowanych.
fot. profil FB Łarysy Biłozir
Aleksandr Suworow (1729-1800) – rosyjski carski dowódca, zwycięzca wielu krwawych kampanii militarnych. Uczestniczył w tłumieniu konfederacji barskiej i dowodził wojną przeciw insurekcji kościuszkowskiej. Dowodził wojskami okupujących Polskę przed III rozbiorem. Odpowiedzialny za rzeź ludności cywilnej przy zdobywaniu twierdzy Izmaił i warszawskiej Pragi.
W roku 1794 Suworow rozbroił na Ukrainie pułki polskie wcielone w 1793 do armii rosyjskiej. Zaniepokojona wybuchem insurekcji kościuszkowskiej Katarzyna II pisała do niego: „Hrabio Aleksandrze! Znany wam z pewnością buntownik Kościuszko, podburzywszy Polskę, w swych kontaktach z potworami rządzącymi Francją, zamierza wszędzie rozsiewać bunt na złość Rosji”. Suworow stanął wówczas na czele korpusu, który miał zadać ostateczny cios powstańcom kościuszkowskim. W okresie od września do października zepchnął gen. Sierakowskiego pod Krupczanami i pobił pod Terespolem, zaś gen. Meyena i gen. Arnolda Byszewskiego pokonał w bitwie pod Kobyłką.
4 listopada Suworow przypuścił szturm na Warszawę, dopuszczając się rzezi ludności Pragi z około 20. tysiącami zabitych cywilów. Po kapitulacji miasta wysłał składający się z trzech słów meldunek do carycy, który dzięki swej lapidarności przeszedł do legendy w rosyjskiej historiografii: „Ura! Warszawa nasza!” (Ура! Варшава наша!), na co Katarzyna II odpowiedziała równie lapidarnie: „Ura! Feldmarszałek Suworow!”, co było oznajmieniem awansu do stopnia feldmarszałka.
Po powrocie z kampanii polskiej objął dowództwo wojsk na południu Rosji w Tulczynie. Tam wydał pracę „Nauka jak zwyciężać”. Lecz Treści te okazały się przeciwstawne wydanemu przez cara Pawła I nowemu regulaminowi zapożyczonemu z armii pruskiej. Krytyka nowego regulaminu i odmowa wprowadzenia go w życie w podległych jednostkach doprowadziła do zwolnienia Suworowa z armii 17 lutego 1797 i zesłania go do wsi Konczanskoje w guberni nowogrodzkiej. Zmarł trzy lata później.
Słowo Polskie, fot. profil FB Łarysy Biłozir, 14 grudnia 2022 r.
