Fot. Oryginał obrazu, zdjęcie wykonane w kaplicy Sióstr Służek NMP w Lublinie (2010 r.), wikipedia
W roku 1905 przychodzi nowy powiew na Kresy. W carskiej Rosji wydany został ukaz o tolerancji, swobodzie wyznania. To dało możność obchodzenia 300-letniego Jubileuszu Cudownego Obrazu w roku 1906, w sposób uroczysty, wspaniały.
Pierwszy raz po powstaniach narodu polskiego przeciwko rosyjskiemu zaborcy wolno było Książętom Kościoła wjechać do Latyczowa. Biskup Niedziałkowski, Arcybiskup Symon przewodzą niezliczonym rzeszom wiernych, którzy przez trzy miesiące z Kresów oraz z tak zwanego Królestwa Polskiego spieszyli do Latyczowa, by hołd złożyć u stóp Ołtarza Najświętszej Matki Bożej.
Wracali pokrzepieni, pełni wiary, że nikt już nie zabroni modlić sie do Świętej Dziewicy.
Ale znowu przychodzi groza od wschodu: Wielka Wojna, potem bolszewicy. Cudowny Obraz w niebezpieczeństwie. Ksiądz Szymkus wywozi ten skarb do Winnicy, do Pietniczan, gdzie w kaplicy zamkowej znajduje godne pomieszczenie, otoczony czcią, modlitwą tak bardzo nabożnych właścicieli Pietniczan, hr. Grocholskich.
Firmament chwilowo się rozjaśnia. Najświętsza Panna we wspaniałej procesji powraca do Latyczowa, po drodze na przestrzeni 70 km zasypanej przez wiernych kwiatami, wśród pień i modłów Duchowieństwa i ludu.
I znowu powracają bolszewicy. Ksiądz Szymkus wywozi Cudowny Obraz do Warszawy, składa Go w kaplicy zakładu hr. Emilii Plater. Modlą się tam do Najświętszej Panny, czczą Jej Obraz Cudowny.
Lecz Diecezją Łucką rządzi Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Adolf Szelążek, na zlecenie Ojca św. opiekując się także zabytkami-Świętościami Diecezji Kamienieckiej.
Dnia 18 listopada 1933 sprowadza on Obraz Cudowny Latyczowski do Łuckiej Katedry, otacza Go czcią wielką, nabożeństwem. Wierni Diecezji to widzą, idą za przykładem swego Pasterza.
A gdy przychodzi 50-letni jubileusz kapłaństwa Księdza Biskupa, duchowieństwo i społeczeństwo całe wznosi wspaniały Ołtarz w Katedrze dla Cudownego Obrazu na pamiątkę tej wielkiej uroczystości. Wie bowiem, że największym darem dla Dostojnego Jubilata będzie oddanie czci i hołdu Naśw. Pannie Maryi…
… Na tym kończy się piękne świadectwo Stanisława Kownackiego, napisane o Cudownym Obrazie Matki Bożej Latyczowskiej w 1938 roku. Ale tułaczka skarbu latyczowskiego na tym się nie skończyła. Po II wojnie światowej, kiedy Rosja w obliczu bolszewickim znów powróciła na Wołyń obraz opuścił Kresy Wschodnie wraz z siostrami służkami NMP i umieszczony został w ich kaplicy w Lublinie.
4 października 2014 roku został na stałe przeniesiony do kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie, który 7 października 2017 dekretem abp. Stanisława Budzika został ustanowiony sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, Patronki Nowej Ewangelizacji.
7 października 2018 cudowny obraz został rekoronowany przez arcybiskupa Stanisław Budzika złotymi koronami pobłogosławionymi przez papieża Franciszka.
Od 2006 w Latyczowie znajduje się kopia wizerunku Matki Bożej Latyczowskiej pobłogosławiona 28 maja 2006 w Krakowie przez Benedykta XVI. Inna kopia obrazu znajduje się w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Warszawie. Powstała ona w zastępstwie oryginalnego obrazu, który miał trafić do tego kościoła, ale ostatecznie wrócił na Kresy. Przetrwała II wojnę światową (mimo zniszczenia Kaplicy Kresowej) i jest otoczona lokalnym kultem. Biskup warszawski Tadeusz Pikus poświęcił ją 8 grudnia 2001 roku.
Wspomnienie Matki Bożej Latyczowskiej obchodzone jest 6 lipca.
Słowo Polskie, 19 sierpnia 2024 r.
