Fot. MNK
Od Orłowskich nabył Jampol głośny w swoim czasie przedsiębiorca Prot Potocki. Należał on do kompanii handlowej czarnomorskiej; mając na celu żeglugę do Chersonia. Potocki założył tu port, magazyny, kwarantanę lądową i wodną.
Jampol bystro zaczął się podnosić, ładowane zbożem statki poczęły nawiedzać Bendery i Akerman —handel się ożywił, lecz na nieszczęście wszystko to prędko upadło.
Po bankructwie Prota Potockiego, Jampol dostał się Maciejowi Dobrzańskiemu — który starał się podtrzymać handel, zakładał fabryki sukna, pończoch, nieustępujące zagranicznym, powozów i t. p., lecz i te niedługo się utrzymały.
W okresie przedbolszewickim był we władaniu kilku właścicieli. Największa część Bielajewa, mniejsze: Miłabędzkich, Witkowskich, Napolskich i innych.
Góry otaczajace Jampol pokryte winogradem, najlepszy jest Turskich. Produkcja roczna wina dochodzi do 5000 wiader. Konsumpcja miejscowa. Jest tu browar z produkcją na 1500 rs.
Jampol prowadzi handel drzewem i wyrobami z jodły idącymi Dniestrem z Galicji.
Przed zbudowaniem kolei odesko-kijowskiej wszystko zboże z powiatu i okolic sprowadzano do Jampola, skąd Dniestrem spławiano na galarach.
W roku 1873 kompania rosyjskich statków parowych miała otworzyć żeglugę na Dniestrze i mieć swoją stację w Jampolu. Dla oczyszczenia rzeki naznaczona przez rząd znaczna summa.
Herb Jampola jest następujący: w zielonym polu płynie srebrna rzeka, na której z prawej strony ukazują się progi a na brzegu budujące się statki z podporami.
Słowo Polskie za: http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_III/396, 1 czerwca 2023 r.
