Poezja Tomasza z Lublina. Znak

Droga życia Twego wciąż daleka,
ale za progiem wieczność na Ciebie czeka.
Boże, w krótkim życiu dałeś mi znak,
który prowadzi mnie przez każdy krak.

Ja, wyżej podpisany, nie wstydzę się wiary,
chrześcijańskiej drogi, którą dały mi dary.
Z Chrystusem Panem świata całego,
w Nim moja nadzieja – nie widzę nic złego.

Głęboka modlitwa duszom potrzebna,
w wieczności to ona będzie bezcenna.
W XXI wieku krzyż się bezcześci,
choć delikatnie mówiąc, to nieestetyczne wieści.

Lecz Pan Bóg pamięta, wszystko zapisze,
i na końcu życia Ciebie i mnie rozliczy.
Bo przecież nasz Stwórca, Ojciec prawdziwy,
widzi serca, nie mamy przed Nim nic do ukrycia.

Tomasz Smoleń, fot. aleteia.pl, 4 kwietnia 2025 r.

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *