9 września 1834 roku w Medyce urodził się Mieczysław Gwalbert Pawlikowski – polski pisarz, dziennikarz, działacz polityczny. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
W czasie powstania styczniowego od 27 marca 1863 do 1 marca 1864 r. był pomocnikiem komisarza pełnomocnego na Galicję Wschodnią. 1 marca 1864 r. został aresztowany i skazany na karę trzech lat więzienia. Od września 1864 r. był więziony przez Austriaków w Ołomuńcu. Zwolniony w wyniku amnestii 20 listopada 1865 r. Później był właścicielem dóbr w Medyce. Działał w ruchu liberalno-demokratycznym w Galicji. Kontynuował działalność ojca, Józefa Gwalberta Pawlikowskiego w tworzeniu ośrodka polskiej kultury w Medyce. Gromadzony w Medyce księgozbiór przeniósł do Lwowa.
Pawlikowski był współzałożycielem Towarzystwa Narodowo-Literackiego (1867) i dziennika „Kraj” (1869) oraz wiceprezesem Krakowskiego Towarzystwa Rolniczego (1879–1883). Zakładał także pismo „Reforma” i był jego redaktorem. Był związany ze środowiskiem ,,Dziennika Literackiego”.
Przez wiele lat jeździł w Tatry i do Zakopanego, jako drugi wspiął się na Wysoką (razem z Adamem Asnykiem i synem Janem Gwalbertem). Od 1874 r. był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, a w latach 1880–1883 jego wiceprezesem. Zmarł 23 grudnia 1903, został pochowany w grobowcu rodzinnym w Medyce 28 grudnia 1903 r. Był żonaty z Heleną z domu Dzieduszycką (także udzielająca się podczas powstania 1863, ówczesna przewodnicząca komitetu pań we Lwowie).
Zmarł we Lwowie 5 marca 1939 roku.
Lidia Baranowska, fot. Wikipedia, 19 września 2025 r.
Leave a Reply