Lekcje muzyki w Podolskim Gimnazjum w Winnicy w 1817 roku prowadził Benes, później natomiast Ignacy Dobrzyński (1777-1841), skrzypek i kompozytor, którego syn Ignacy Feliks (1807-1867) w przyszłości został znanym kompozytorem, dyrygentem, pianistą i pedagogiem, i również uczył się w Gimnazjum Podolskim w latach 1817-1825.
W 1823 r. przedmiot „Muzyka” przewidywał naukę gry „na różnych instrumentach i śpiew”. Matematyk Jan Miładowski zorganizował w gimnazjum orkiestrę i chór.
Wielu rodziców chciało, aby jazda konna i szermierka były dyscyplinami dodatkowymi. Przez pewien czas obu dyscyplin uczył Włoch Castelli, jednak wciągnął się w jakąś historię i „zachował się w sposób niewzorcowy” i pod koniec października – na początku listopada 1818 roku został zmuszony do opuszczenia miasta „z woli” dyrekcji gimnazjum i policji miejskiej. Następnym nauczycielem jazdy konnej został mieszkający w majątku Swejkowskich w mieście Peczera były generał wojska polskiego Manżet. Do gimnazjum zaprosił go kurator szkoły Wileńskiego Okręgu Szkolnego, Adam Jerzy Czartoryski.
Ponadto 11 października 1819 r. powiernik zwrócił się z listem do naczelnego dowódcy 2 Armii hrabiego Piotra Wittgensteina z prośbą o umożliwienie gimnazjum korzystania z areny, zbudowanej dla wojska przez cywilny rząd guberni kosztem obywateli na początku XIX w., a około 1817 r. z powodu braku kawalerii w mieście, zamieniony na wojskowy magazyn rezerwy państwowej.
Żołnierze jednak odmówili przeniesienia magazynu w inne miejsce, gdyż tam już dokonano remontu, który kosztował skarbowi państwa 1206 rubli 40 kopiejek. Więc szkoła nadal prowadził zajęcia na otwartym polu i na podwórzu majątku Kuleszy.
W 1821 r. w planie zajęć pojawiły się lekcje szermierki prowadzone przez Włocha Giuseppe Orsiniego, a w 1823 r. lekcje języka włoskiego (nazwiska nauczyciela nie udało się ustalić).
Wymagania dotyczące przedmiotów pozalekcyjnych były niewielkie. Nie było scentralizowanego dostarczania podręczników i innych materiałów edukacyjnych, a poziom nauczania zależał od możliwości nauczycieli. Ci ostatni byli w większości cudzoziemcami, a ich nominacja nie podlegała ścisłej kontroli.
Przygotowała Lidia Baranowska oraz Walery Franczuk za: Wiktoria Kołesnik, Szkolnictwo Podola pod koniec XVIII – pocz. XIX wieku, 30 kwietnia 2024 r.
