25 czerwca 1953 roku, czyli 63 lata temu podczas kolejnego posiedzenia Biura Politycznego Komitetu Centralnego WKP(b) aresztowano jednego z najpotężniejszych po śmierci Stalina sowieckich dygnitarzy – Ławrentia Pawłowicza Berię. Współautor Wielkiego Terroru po latach oddanej służby ideologii komunizmu i bolszewizmu doczekał się takiego samego losu, jaki i jego poprzednik na stanowisku Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRS Nikołaj Jeżow.
Podobnie, jak Józef Dżugaszwili, Nestor Łakoba i Sergo Ordżonikidze, Ławrentij Beria urodził się w Gruzji. W wieku 18 lat w Baku wstąpił do partii bolszewickiej, cztery lata później został członkiem bolszewickiego aparatu bezpieczeństwa – Czeka.
Młody i „obiecujący” komunista szlifował swoje umiejętności w pacyfikacji ruchu partyzanckiego, mającego na celu w 1924 roku odrodzić Demokratyczną Republikę Gruzji oraz późniejszych represjach w stosunku do ponad 10 tys. powstańców. Za sumienną służbę partia wyznaczyła Berię na szefa zakaukaskiego GPU i Pierwszego Sekretarza KC WKP(b) Gruzji.
Bliski przyjaciel Stalina, Ławrentij Beria włączył się w „wielką czystkę”, która pozbawiła Związek Sowiecki średniej i wyższej kadry administracyjnej i oficerskiej. Po tym, jak Stalin zrozumiał skalę szkody, którą naniosła funkcjonowaniu wojska i całego państwa ta „czystka”, Nikołaj Jeżow został aresztowany i zamordowany a funkcję głównodowodzącego strukturami NKWD objął Beria.
Następnie Ławrentij Beria przyłożył wiele wysiłku w przeprowadzenie masowych deportacji wewnątrz ZSRS a także miliona Polaków ze wschodnich województw II RP, okupowanych przez Sowiety w 1939 roku. Tydzień przed interwencją ZSRS na wschodnie ziemie walczącego z Niemcami państwa polskiego Ławrentij Beria opracował szczegółowy plan represji na tym terenie. Plan przewidywał natychmiastowe rozstrzeliwanie Polaków, oskarżonych o tzw. „destabilizację”. Dwa tygodnie po zajęciu wschodu Polski wśród setek tysięcy jeńców Sowieci zebrali w kilku obozach na terenie Ukrainy, Rosji i Białorusi tysiące polskich oficerów, policjantów, urzędników i po przedstawieniu 5 marca w Biurze Politycznym KC WKP(b) przez Ławrentija Berię wniosku o ich likwidowaniu, rozstrzelali. Wniosek Berii stał się pretekstem do zbrodni katyńskiej.
Podczas wojny Sowietów z Niemcami Ławrentij Beria współorganizował przesiedlenia ludności w głąb ZSRS. Po II wojnie światowej Beria został marszałkiem ZSRS i członkiem Biura Politycznego WKP(b). Po śmierci Stalina niespodziewanie kardynalnie zmienił swoją pozycję wobec represjonowanych w GUŁAGach więźni politycznych. Amnestią objęto ponad milion osób! Ławrentij Beria także zainicjował plan połączenia Niemiec i rehabilitację ofiar stalinizmu.
Przeciwko „odmienionemu” Berii w ZSRS powstał spisek w na czele z Chruszczowem, Malenkowym i Mołotowym. Marszałka oskarżono o przygotowanie puczu, aresztowano i rozstrzelano.
Zabójstwo Ławrentii Berii stało się logicznym zakończeniem „wielkich czystek”, czyli odsuwaniem elity rządzącej wewnątrz ZSRS poprzez fizyczną likwidację. Lecz dla Polaków Gruzin Lawrenti Pawles dze Beria na zawsze pozostanie przede wszystkim synonimem zbrodni katyńskiej i deportacji setek tysięcy rodaków na nieludzką ziemię.
Słowo Polskie, 25.06.16 r.
