Ostatni mazur – ta bardzo popularna pieśń, zaczynająca się od słów „Jeszcze jeden mazur dzisiaj”, przez wiele lat była błędnie kojarzona z Powstaniem Listopadowym.
Jej narodzin upatrywano niekiedy w powstańczym balu przed bitwą o Olszynkę Grochowską, na którym tańczyło się nad ranem „białego mazura”. Melodię zaś przypisywano nawet Fryderykowi Chopinowi.
Ale prawda jest całkiem inna: „Ostatni mazur” pochodzi z czasów Powstania Styczniowego (1863-64). Słowa napisał Ludwik Ksawery Pomian-Łubieński (1839-1892) uczestnik Powstania i autor wierszy patriotycznych, melodię skomponował Fabian Tymolski (1828-1885) urzędnik skarbowy we Lwowie, twórca licznych tańców: mazurów, polonezów, krakowiaków, polek, walców oraz marszów i kołomyjek.
Słowo Polskie, Adam Buszko, Bolesław Szulia, 18.08.16 r.
Ostatni Mazur
Jeszcze jeden mazur dzisiaj,
Nim poranek świta,
Czy pozwoli panna Krysia,
Młody ułan pyta.
I niedługo pyta, prosi,
Bo to w polskiej ziemi,
W pierwszą parę ją unosi,
A sto par za niemi.
Ułan szepce pannie w uszko
I ostrogą dzwoni:
Pannie tłucze się serduszko
I liczko się płoni.
Cyt serduszko, nie płoń liczka,
Bo ułan niestały!
Już za borem wre potyczka,
Słychać pierwsze strzały.
Słychać strzały, głos pobudki,
Dalej! Na koń! Hura!
Lube dziewczę porzuć smutki,
Dokończmy mazura!
Jeszcze jeden raz dokoła!
Jeden uścisk bratni!
Na koń wsiadać trąbka woła —
Mazur to ostatni (bis).
{youtube}25qdZa7GOTQ{/youtube}
