Fot. freepik
Głucha cisza
Jak byśmy się czuli, gdyby,
w dzień pogrzebu, ciało i dusza na ziemi
została,
Krąży obok, wciąż nieznana,
bo uczeni mówią, że dusza do nieba
idzie na siódmy dzień z rana.
Ile krzyży drewnianych, tyle dusz tam,
w miejscu spoczynku, nie zapomnianych.
Krzyż, cmentarz, głucha cisza, ileż w tym zadumy,
ileż modlitw zmarłym potrzeba,
więcej niż chleba biedakowi
na tej ziemi do przeżycia.
Nakarm jednak głodnego człowieka,
bo tym uczynkiem zła nie popełnisz.
Dobry uczynek Pan dostrzeże,
przed tron Boga zaniesie.
Tomasz Smoleń, Lublin
