Poezja Tomasza z Lublina. Ojczyzna

Ojczyzna

Krew na rękach, Ojczyzno, Polską zwana,

Blizna na twarzy, sztylet — a on tak odważny.

Weteran, żołnierz — w grobie ziemnym skryty,

Pod krzyżem sosny — tyle mu trzeba za bohaterstwo.

Pójdzie do nieba w rytm chórów anielskich,

Pozostanie cisza, zaduma, milczenie,

Niemy krzyk, łza w oku, bezradność i szok…

Żegnaj, szeregowy — każdy na misjach

Na śmierć jest gotowy.

Tomasz Smoleń, fot. WI, 24 czerwca 2025 r.

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *