Fot. rkc.org.ua
12 sierpnia w Dźwiniaczce (obwód tarnopolski) parafialnie świeżo wyremontowanego kościoła i przybyli goście obchodzili uroczystość Matki Bożej Wspomożenia wiernych i 140. Rocznicę przybycia do tej miejscowości ks. Zygmunta Szczęsnego Felinskiego.
Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Edward Kawa w koncelebransie licznych kapłanów z okolicznych parafii iz zagranicy. W uroczystości wzięli również udział członkowie Wspólnoty św. Zygmunta Felińskiego oraz siostry ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, którego założycielem był św. Arcybiskup Feliński.
Na zakończenie uroczystości biskup Edward Kava wręczył byłej przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi ikonę Świętej Rodziny, jako wyraz wdzięczności za jej wkład w odbudowę miejscowego kościoła, a także za jej starania, dzięki którym państwo zwróciło ten kościół Zgromadzeniu.
Od 1 sierpnia 1934 roku gmina Dźwiniaczka była częścią powiatu Borszczowskiego województwa tarnopolskiego II RP. W okresie sowieckim nazwę miejscowości zmieniono na Komunariwkę. Od września 2015 roku Dźwiniaczka jest częścią Melnyce-Podolskiej hromady.
Na obrzeżach wioski w pobliżu słynącego cudami źródła mieści się kapliczka postawiona ku czci Św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (1822-1895), który od 1883 r. przebywał w Dźwiniaczce na wygnaniu i często do tego źródła przychodził. Kaplica została zbudowana przez siostry ze Zgromadzenia Rodziny Maryi. Kaplica została konsekrowana 30 września 2006 r. Mszę świętą wówczas odprawili biskupi Leon Mały oraz Leon Dubrawski.
W miejscowej krypcie należącej do rodziny hrabiny Kozibradzkiej złożono ciało Zygmunta Felińskiego po jego śmierci, w 1895 roku. W 1920 roku jego szczątki zostały przetransportowane z Warszawy i złożone w krypcie Kościoła Świętego Krzyża, a rok później, 14 kwietnia 1921 r., uroczyście przeniesiono do lochów Katedry Warszawskiej Św. Jana Chrzciciela. W sierpniu 2002 r., podczas Liturgii na Krakowskich Błoniach, papież Jan Paweł II wzniósł Zygmunta Felińskiego do rangi błogosławionych. 11 października 2009 roku na placu św. Piotra w Watykańskim papież Benedykt XVI ogłosił go świętym.
Zygmunt Szczęsny urodził się w 1822 roku na Wołyniu. Wychowany został w atmosferze religijnej i patriotycznej. Skończył studia w Moskwie i Paryżu. Do seminarium duchownego wstąpił w 1855 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w Petersburgu. Uważnie przyglądał się sytuacji w Rosji i losom Polaków, zwłaszcza opuszczonych dzieci i starców. Bolał nad zamknięciem nowicjatów zakonnych, co było jedną z form carskich represji wobec Kościoła katolickiego.
W 1857 r. założył Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, któremu zlecił opiekę nad dziećmi oraz ludźmi chorymi i starymi. W 1862 roku papież Pius IX mianował Zygmunta Szczęsnego arcybiskupem metropolitą warszawskim. Piastując ten urząd, Zygmunt przyczynił się do wyraźnego odrodzenia duchowego dawnej stolicy Polski.
W 1864 roku, po niespełna półtorarocznej posłudze arcybiskupiej, został przez władze carskie skazany na wygnanie w głąb Rosji za to, że w marcu 1863 roku napisał list do cara Aleksandra II w obronie Kościoła i narodu polskiego. Również na wygnaniu, w Jarosławiu nad Wołgą, dawał przykład głębokiej wiary. Po 20 latach zwolniono go, jednakże otrzymał zakaz powrotu na teren swojej archidiecezji.
Zamieszkał w Dźwiniaczce gdzie mimo podeszłego wieku i wyczerpania wygnaniem podjął pracę wśród ludzi. Zmarł w pałacu arcybiskupim w Krakowie 17 września 1895 r. Jego pogrzeb na Wawelu stał się okazją do manifestacji patriotycznych.
Słowo Polskie za: rkc.org.ua, 17 sierpnia 2023 r.
