Kościół NMP w Krasnopolu. Fot. rkc
Dzisiejszy Krasnopol – to wieś w rejonie cudnowskim obwodu żytomierskiego na Ukrainie. Liczy około 1200 mieszkańców i zachowała piękne świadectwa o wydarzeniach z historii.
Pierwsza wzmianka o Krasnopolu z XIV w. przedstawia go jako miasto z zamkiem obronnym. Miasteczko było własnością Oskierków i Lubomirskich. Był kiedyś obszerną miejscowością, która przed najściem Tatarów liczyła aż 14 kościołów greckich. Krasnopol ucierpiał wiele od napadów Tatarów, którzy zburzyli zamek krasnopolski, miasto spalili, ludność wymordowali lub też uprowadzili w niewolę.
Parafia rzymskokatolicka w Krasnopolu została erygowana na początku XVIII w. przez miejscowego właściciela Janusza Sanguszkę (mniej więcej w tym samym czasie powstał pierwszy drewniany kościół). Był filią kościoła w Januszpolu z cudownym obrazem Matki Bożej.
W 1751 roku kosztem innego właściciela Bartłomieja Giżyckiego, kasztelana wyszogrodzkiego zbudowano tu kolejną drewnianą świątynię, którą konsekrował biskup koadiutor kijowski Kajetan Sołtyk.
W latach 1905-1907 pod kierownictwem księdza Stefana Żeleńskiego kosztem parafian (prawdopodobnie nowych właścicieli Krasnopola, rodziny Mazarakich i innych) zbudowano murowany kościół, który zastąpił stary drewniany. 29 września 1906 r. nowo wybudowany kościół został konsekrowany pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, w ołtarzu głównym umieszczono stary cudowny obraz. Później władze radzieckie zamknęły świątynię w Krasnopolu i wykorzystywały ją jako młyn, kuźnię lub bazę traktorów. W 1994 r. dawny kościół został zwrócony wiernym i od tego czasu jest powoli remontowany (zniszczenia spowodowane niewłaściwym użytkowaniem świątyni były bardzo znaczne). Nabożeństwa odbywają się w zakrystii.
Lidia Baranowska, 10 sierpnia 2024 r.
