650–lecie konsekracji Katedry Wawelskiej z udziałem Polaków Kamieńca-Podolskiego

„Tam bije serce Polski”
Jan Paweł II

W dniach 27 i 28 marca 2014 roku w katedrze wawelskiej obchodzono jubileusz 650- lecia konsekracji tej świątyni. W uroczystości wzięli udział członkowie Stowarzyszenia kulturalno-oświatowego z Kamieńca Podolskiego, którzy studiują obecnie w Krakowie i Łodzi oraz prezes tej organizacji Helena Gałka.

Początek uroczystej mszy zapowiedział słynny dzwon Zygmunta. Liturgię celebrował kardynał Stanisław Ryłko – papieski legat, który przekazał zgromadzonym słowa otuchy i pozdrowienia od papieża Franciszka. W jubileuszowej mszy uczestniczył także metropolita krakowski kardynał Stanisław Dziwisz. Wieloletni przyjaciel i pomocnik Karola Wojtyły przypomniał obecnym na uroczystości słowa Wielkiego Polaka o Katedrze Wawelskiej, które ten napisał w liście skierowanym do Krakowskiej Kapituły: „tam bije serce Polski i moje serce tam bije ”…

Historia kościoła katedralnego na Wawelu rozpoczyna się od powstania w 1000 roku biskupstwa krakowskiego. Katedra na Wawelu zawsze stanowiła centrum najważniejszych wydarzeń w państwie: na wzgórzu odbywały się koronacje królów, śluby królewskie, a także pogrzeby wybitnych Polaków. Świątynia ta odgrywała i wciąż odgrywa znaczącą rolę w dziejach kultury polskiej, historii, religii, a także świadomości narodu polskiego.

W katedrze pochowano osoby, które w dużej mierze przyczyniły się do rozwoju Polski, a także czynnie walczyły o jej pozycję na arenie międzynarodowej. Grób biskupa-męczennika św. Stanisława, który znajduje się w „Ołtarzu Ojczyzny”, jak od stuleci nazywano katedrę, w nierozerwalny sposób wiąże się z ideą zjednoczonego i niepodległego państwa polskiego. W świątyni znajduje się również Krypta Wieszczów Narodowych, w której pochowani są Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. W krypcie można zobaczyć także popiersia Cypriana Kamila Norwida oraz Fryderyka Chopina.

Za czasów panowania Bolesława Chrobrego na Wzgórzu Wawelskim wzniesiono pierwszą katedrę, nazywaną także „Chrobrowską”. Do dziś nie ma zgodności historyków co do przyczyn jej rujnacji, przypuszcza się tylko, że pierwsza katedra została zniszczona podczas najazdu księcia Brzetysława I w latach 40-tych XI wieku lub spłonęła w pożarze w latach 80-tych.

Budowę drugiej katedry, zwanej „Hermanowską”, rozpoczęto pod koniec XI wieku z funduszy Władysława Hermana, a zakończono w okresie panowania Bolesława Krzywoustego. W 1142 roku dokonano konsekracji nowej świątyni, zwanej także „Romańską”. W 1305 lub 1306 roku katedra spłonęła, ocalała zaś tylko dolna część wieży południowej i romańska krypta św. Leonarda.

Z inicjatywy króla Władysława Łokietka w 1320 roku rozpoczęto budowę nowej gotyckiej świątyni, która istnieje do dziś. Ukończono budowę, gdy na tronie zasiadał już syn Władysława Łokietka – Kazimierz Wielki.

Konsekracji katedry dokonał 28 marca 1364 roku arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki w obecności króla Kazimierza Wielkiego. Pierwszym pochowanym królem w Katedrze na Wawelu został Władysław Łokietek, ale najcenniejszym według ekspertów jest sarkofag Kazimierza Jagiellończyka, wykonany przez jednego z najbardziej wybitnych rzeźbiarzy późnego gotyku – Wita Stwosza w 1492 roku.

Dziś świątynia stanowi połączenie różnych stylów architektury: od romanizmu po secesję i dlatego jest bardzo ciekawym obiektem, przyciągającym turystów.

Polacy z Kamieńca przypadkowo dowiedzieli się o uroczystości, poświęconej 650-leciu konsekracji katedry wawelskiej. Postanowili, że obowiązkowo wezmą w niej udział i przekażą swoim rodakom na Podolu błogosławieństwo papieża Franciszka, udzielone im przez legata papieskiego Stanisława Ryłko.

Włodzimierz Szarabrin, bwp