Fot. Robert Rogatywki na Facebook
We wrześniu 1939 roku dowódca 25 pułku ułanów Wielkopolskich wchodzącego w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii Bohdan Stachlewski na czele pułku przeszedł szlak bojowy od Mławy aż pod Mościska. Pułk za walki pod jego dowództwem w 1939 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militarii.
W miejscu jego możliwego pochówku nie ma grobu ani krzyża. Pomijany jest też przy awansach pośmiertnych. Jego koledzy którzy dostali się do niewoli sowieckiej a później ich zamordowano zostali przynajmniej awansowani o jeden stopień.
Leży w dole śmierci tuż za obecną granicą bez należytego pochówku. Kawaler Krzyża Złotego i Srebrnego Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Znana jest przybliżona lokalizacja gdzie powinien się znajdować ten dół śmierci. Wraz z dowódcą pułku zamordowano 2 innych oficerów pułku (znane personalia). Mógł zostać zamordowany w czasie próby przedarcia się na Węgry w dniu 28 września 1939 roku w okolicach Pnikuta (10 km na południe od Mościsk). Od tych Mościsk gdzie obecnie ekshumuje się żołnierzy sowieckich i przenosi się na inny cmentarz. Wśród nich są pracownicy NKWD.
Bohdan Kazimierz Stachlewski urodził się 9 października 1891 roku w Koninie. W 1912 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 roku w IV plutonie Pierwszej Kompanii Kadrowej.
W 1915 roku przeniesiony do 1 pułku ułanów. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu. W 1919 roku rozpoczął służbę w 11 pułku ułanów, 1 maja 1920 awansowany do stopnia porucznika, a miesiąc później do stopnia rotmistrza. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Odznaczony m. in. VM kl. 5 W czerwcu 1923 roku został przeniesiony z 27 pułku ułanów do 25 pułku ułanów. Od 1926 był dowódcą Szwadronu Zapasowego w Łukowie, awansowany do stopnia majora. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku. 6 lipca 1929 został przeniesiony do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku którą pełnił do sierpnia 1931. 24 grudnia 1929 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko Inspektora Południowej Grupy Szwadronów KOP w Łucku. W 1933 został przeniesiony na stanowisko Inspektora Północnej Grupy Szwadronów KOP w Wilnie. 31 sierpnia 1935 otrzymał przeniesienie do Komendy Straży Granicznej w Warszawie na stanowisko II zastępcy komendanta i funkcję tę pełnił do 28 marca 1937. W marcu 1937 objął dowództwo 25 pułku ułanów Wielkopolskich w Prużanie. 19 marca 1938 został awansowany na stopień pułkownika. Dowodził pułkiem w czasie kampanii wrześniowej.
Żona z córką (uczestniczka Powstania Warszawskiego w 1944 roku) po wojnie zamieszkały w USA.
Autor korzystał z akt w zbiorze Polskiego Instytutu i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.
Słowo Polskie za: Robert Rogatywki na Facebook , 17 lipca 2024 r.
