Im dalej na południe Tarnopolszczyzny tym bardziej niesamowite historie towarzyszą tamtejszym miejscowościom, takim jak Czortków, Zaleszczyki czy Borszczów. Pozostaniemy trochę dłużej przy tym ostatnim.
Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pojawiła się w 1456 roku, gdy należał do królewszczyzny. W 1629 Borszczów uzyskał prawa miejskie. Szczycił się wówczas herbem Wazów, czyli charakterystycznym Snopkiem. Ten snopek do dziś przetrwał w herbie hromady Borszczów, która narodziła się wskutek reformy decentralizacji na Ukrainie po 2015 roku.
W XVII wieku miasto było opasane wałami obronnymi, a nad rzeką Niezława wznosił się zamek obronny, postawiony na początku XVII wieku przez Marcina i Jerzego Dydyńskich, a rozbudowany przez Konstantego Złotnickiego. Borszczów słynął z produkcji sukna.
W sierpniu 1655 zamek zajęła rosyjsko-kozacka armia pod dowództwem kniazia Romodanowskiego. Po podpisaniu traktatu w Buczaczu zamek przeszedł w ręce tureckie i pozostawał w nich do 1699. Później właścicielem został pułkownik wojsk koronnych Złotnicki, którego w 1744 zamordowała, po podstępnym zdobyciu warowni, banda Oleksija Dowbusza. Choć kryjówka bandy mieściła się w masywie Czarnohory, ale zbójnicy chętnie wyprawiali się za łupem w doliny. Karpacki zbójnik grasował ze swoją bandą w latach 1739-1745 na Pokuciu w okolicach Mikuliczyna. Przetrwał do dziś jako bohater pieśni i legend huculskich, podobnie jak Janosik, Robin Hood oraz wschodniopodolski Karmaluk. Znane jest najście opryszków Dowbusza na dwór Jędrzeja Karpińskiego, ojca poety polskiego, akurat w dniu narodzin Franciszka.
W XVIII wieku zamek w Borszczowie został przebudowany na rezydencję pałacową. Pod nią znajdowały się olbrzymie lochy. Podobno do dziś, gdy po rezydencji nie ma śladu, ale pod miasteczkiem ciągnie się prawdziwy labirynt. W wyniku pierwszego rozbioru Polski do 1918 roku rządzili tu Austriacy a Borszczów był miastem powiatowym w Królestwie Galicji i Lodomerii.
Stanowisko burmistrzów zajmowali ród Geringerów, który posiadał rozległe ziemie w okolicy. W wieku XIX Borszczów słynął z targu bydła. Powstała papiernia i wytwórnia tytoniu.
Status miasta powiatowego Borszczów utrzymał także w czasie II Rzeczpospolitej. Według spisu powszechnego z 1931 roku, w powiecie mieszkało 103.277 osób. 52.612 (50,9 proc.) podało jako swój język ojczysty rusiński, 46.153 (44,7 proc.) – polski, a 4.302 (4,2 proc.) – hebrajski.
Opis ilustracji: członkowie borszczowskiego Sokoła w okresie międzywojennym.
Leave a Reply