Otwarcie ulicy Św. Jana Pawła II i poświęcenie pomnika Jana Pawła II i Feliksa Mołczanowskiego w Zaporożu

 6 lutego br. w Zaporożu odbywają się uroczystości na zaproszenie biskupa pomocniczego charkowsko-zaporoskiej diecezji Jana Sobiły.

Rozpocznie je Msza Święta w Sanktuarium Boga Ojca Miłosiernego celebrowana przez metropolitę lwowskiego arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego o 11.00. Następnie nastąpi poświęcenie pomnika św. Jana Pawła II, otwarcie ul. Św. Jana Pawła II i pomnika Feliksa Mołczanowskiego. W uroczystościach biorą udział Ambasador Polski na Ukrainie Bartosz Cichocki, Konsul Generalny RP w Charkowie Piotr Stachańczyk, Biskup Pawło Honczaruk (biskup diecezjalny charkowsko-zaporoski), oraz przedstawiciele władz miasta Zaporoża i obwodu zaporoskiego: gubernator Oleksandr Staruch i kierujący sprawami Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej Zaporoże Roman Omeljanowicz, a także przedstawiciele organizacji polskich z Zaporoża, w tym Anna Makuszyńska prezes Stowarzyszenie Kultury Polskiej im. św. Jana Pawła II w Zaporożu.

Organizatorami uroczystości są Parafia Sanktuarium Boga Ojca Miłosiernego w Zaporożu i Stowarzyszenie Kultury Polskiej im. św. Jana Pawła II w Zaporożu.

MOŁCZANOWSKI Feliks s.  Franca (1852, Charków,  1921Katerynosław) — burmistrz miasta Oleksandrowsk Guberni katerynosławskiej w ll. 1901–1911 i 1916–1917.

Urodził się w Charkowie w rodzinie szlacheckiej, otrzymał oświatę domową.

W połowie lat 1870-ch przeprowadził się do Oleksandrowska, gdzie w 1875 r. założył przedsiębiorstwo komercyjne «Tartak parowy i handel lasami F.F. Mołczanowskiego»,  roczny dochód którego w 1889 wynosił 200 tys. rubli.  W krótkim czasie udało mu się zgromadzić wielki kapitał i stał się jedną z najbogatszych osób miasta.

Był również aktywnym działaczem społecznym.

W 1875 r. został wybrany na deputowanego powiatowego Rady Miejskiej w Oleksandrowsku (od 1880), został przewodniczącym komisji rewizyjnej, uczestniczył w komisji sanitarnej, ds. budownictwa i oświaty ludowej.  Prowadził działalność charytatywną.

W 1899 przekazał na własność miasta niedobudowany budynek kamienny z podwórzem, na rogu ul. Pokrowskiej i Katerynosławskiej  (obecnie Pocztowej), t.zw. Podwórze Zacharyńskie, oraz opłacił weksel na budownictwo na kwotę ponad 2 tys. rubli.

Na jednym z posiedzeń Rady Miejskiej deputowani na stojąco przywitali Mołczanowskiego oklaskami i szczerze dziękowali mecenasowi.

Na górnym piętrze rozlokował się powiat ziemski, dolna kondygnacja została wynajęta i przynosiła miastu dochód 2 tys. rubli rocznie.

Wspomagał rozwój przemysłu, handlu, budownictwa, edukacji, medycyny w mieście.

Od 11 grudnia 1901 był burmistrzem Oleksandrowska (1901–11, 1916–17). Miasto było częściowo zrujnowane, gospodarka zaniedbana.

Na tym stanowisku zajął się rozwiązaniem krytycznych problemów miasta, jednym z których były drogi miejskie. Rozpoczęto brukowanie dróg. Finansowanie nawierzchni drogowej w dużej mierze zapewniane było dzięki zaproponowanej przez Mołczanowskiego opłacie w wysokości 1/8 kopiejek od puda przewożonych tranzytem przez miasto  ładunków. Budował wodociąg miejski i wieże ciśnień.

W 1908, dzięki staraniom Mołczanowskiego miasto otrzymało pożyczkę państwową w  wysokości 1 mln rubli. Z tej kwoty miasto wypłaciło  300 tys. rubli zadłużenia i na pozostałe pieniądze zaczęło się aktywne budownictwo instytucji municypalnych, sieci wodociągowej.

W tym okresie wzniesiono budynek banku miejskiego, dobudowano gimnazjum żeńskie, zabrukowano wiele ulic miasta, kontynuowano budownictwo wodociągu i wież ciśnień, zbudowano nową rzeźnię. Jako przedstawiciel miasta F. Mołczanowski niejednokrotnie brał udział w komisjach ds., eksploatowania Bystrza Dniepru. Dzięki działalności F. Mołczanowskiego w mieście zbudowano pierwsze elektrownie.

Miał wiele odznaczeń Imperium Rosyjskiego.

F. Mołczanowski był organizatorem, założycielem i kierownikiem Wydziału Opieki nad Głuchoniemymi, założył w 1903 Maryińską szkołę-chutor dla Głuchoniemych, była to pierwsza w kraju szkoła dla głuchoniemych otwarta w 2 km od Oleksandrowska. Szkoła miała swój odcinek kolei, własną elektrownię, sieć wodociągową, system centralnego ogrzewania, szpital, aptekę, zakład drukarski, przedsiębiorstwo maszyn rolniczych, cerkiew prawosławną (mszy towarzyszyło tłumaczenie w języku gestów). Jednocześnie z wykształceniem dzieci otrzymywały podstawy wiedzy z pracy na roli. W Eupatorii szkoła miała własne sanatorium.

W maju 1911 r. wybuchnął skandal w związku ze szkołą głuchoniemych. Mołczanowski na podstawie fałszywych oskarżeń, związanych z przywłaszczeniem środków charytatywnych na działalność szkoły, został uwięziony na 3 miesiące. W 1913 r. śledztwo wszystkie zarzuty uznało za bezpodstawne i stwierdziło brak cech przestępstwa ze strony Mołczanowskiego. Po zwolnieniu za kaucją przeprowadził się do Katerynosława.

Podczas I. wojny światowej przez 2 lata brał aktywny udział w działalności Ogólnorosyjskiego Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża, Ogólnorosyjskiego Związku Miast. Został oddelegowany przez ten Związek na Galicję w celu zorganizowania punktów żywnościowych

Pod koniec 1915 wrócił do Oleksandrowska.

W październiku 1916 po raz drugi wybrano go na stanowisko burmistrza.

W 1917 ostatecznie opuścił stanowisko burmistrza. Pełnił służbę w Armii Czerwonej.

Zmarł na tyfus w Katerynosławie w 1921 r.

W Zaporożu otwarto tablice pamiątkowe na budynkach byłej szkoły dla głuchoniemych (1992) і specjalistycznej ogólno-oświatowej szkoły-internatu «Źródło» (fundatorem w maju 2016r. był Związek Kultury Polskiej im. Jana Pawła II), w 2016 jego imieniem nazwano ulicę.

Słowo Polskie za: Ambasada RP w Kijowie, 6 lutego 2021 r.

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *