W historii kościoła znane są co najmniej dwa Milatyny – jeden na północny wschód od Lwowa, w którym znajdował się jeden najbardziej znanych i czczonych wizerunków Pana Jezusa Ukrzyżowanego w dawnej archidiecezji lwowskiej.
Drugi Milatyn znajduje się między Gródkiem Jagiellońskim a Sądową Wisznią. Tutejsza parafia Św. Anny korzysta z zabytkowego kościółka ufundowanego w 1908 roku przez Laurę z Dobrzańskich Pressen. 26 lipca w Milatynie odbył się odpust na który największą rzeszą pielgrzymów stanowili Polacy ze Sądowej Wiszni. Kościół w Milatynie obecnie obsługują księża franciszkanie z kościoła z wiszeńskiego kościoła (dekanat mościski).
W milatyńskiem kościele zachowało się wiele pamiątek z czasów I i II RP a także czasów autriackich. Ta świątynia znajdowała się trochę na uboczu głównych tras w obwodzie lwowskim w czasach ZSRS. Ale przez to, że Sowieci zamienili kościół na magazyn soli i różnych chemikaliów wierni po zwrocie świątyni mieli do czynienia z sytuacją, gdy palec przenikał w cegłę jak w masło.
Uwagę w kościele milatyńskim zwraca tablica pt. „Od powietrza, głodu i wojny zachowaj nas, Panie. Ewakuowani z Berezowicy m. i Załoziec. 1914-1917”. Prawdopodobnie chodzi o miejscowości położone za Tarnopolem, które mogły ucierpieć w skutek działań carskiej armii w czasach I wojny światowej.
W II Rzeczypospolitej do 1934 Milatyn był samodzielną gminą jednostkową. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Rodatycze w powiecie gródeckim w woj. lwowskim.
Roman Wójcicki, 30 lipca 2024 r.
