W 1404 r. król polski Władysław II Jagiełło nadał prawa magdeburskie Mościskom podnosząc je do godności miasta. W tym samym roku przez króla został ufundowany klasztor dominikanów.
Po rozdzieleniu Rzeczpospolitej między zaborcami cesarz austriacki Józef II skasował zakon dominikanów. W tymi czasie klasztor zamieniono na koszary wojskowe, a potem na więzienie.
W 1858 roku miasto wykupiło od rządu oba te budynki, w klasztorze urządzono szkołę i urząd podatkowy. W 1862 roku utworzono komitet do spraw restauracji kościoła, który dzięki ofiarności społeczeństwa i wiernych w 1880 roku oddano do użytku proboszczowi mościskiemu ks. Romanowi Stojałowskiemu.
W 1881 roku dzięki staraniom o. Bernarda Łubieńskiego budynki klasztorne wykupili redemptoryści prowincji wiedeńskiej.
13 maja 1883 roku o. Antoni Jedek odprawił w kościele pierwszą Mszę Św., inicjując w ten sposób działalność oo. Redemptorystów w Mościskach. 8 września 1883 roku o. Bernard Łubieński wprowadza kopię obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, poświęconą przez papieża Leona XIII.
W 1900 roku podjęto prace przy rozbudowie i wyposażeniu kościoła. W tym czasie powstała wieża, gdzie umieszczono dzwony i zegar, oraz dobudowano boczne nawy. 25 marca 1902 roku bł. bp Józef Sebastian Pelczar konsekrował świątynię i dodał tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Te wydarzenia upamiętnia tablica poświęcona 12 czerwca 1903 roku.
W czasie drugiej wojny światowej część klasztoru zabrano na szpital. Jesienią 1945 r. zaczęła się repatriacja, która trwała do 1948 r. W ramach repatriacji większa część ludności polskiej wysiedlono do Polski. Podobny los spotkał też ojców i braci zakonnych z Klasztoru Redemptorystów w Mościskach. Wyjechali oni w dwóch turach w lipcu-sierpniu 1946 r. zabierając z sobą przede wszystkim obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a także: ornaty, figury, rzeźby, stacje drogi krzyżowej, słowem to wszystko, co mogli uratować przed zniszczeniem i rabunkiem.
Mimo nacisku ze strony władz sowieckich pozostało jednak pięciu ojców zakonnych i dwóch braci. Ich pobyt w Mościskach nie trwał jednak długo. 14 maja 1948 NKWD aresztowało ojców z klasztoru w Mościskach, a o. K. Lendziona i o. M. Karasia wywieziono do łagrów w głąb Rosji. Kościół został zamknięty i zamieniony na magazyn, a w klasztorze urządzono szpital istniejący do dziś.
21 grudnia 1991 roku po wstępnym uporządkowaniu kościół został poświęcony przez biskupa Marcjana Trofimiaka. Podjęto gruntowny remont kościoła. Odzyskano trzecią nawę i główne wejście, które było zablokowane korytarzem szpitalnym.
W 1996 roku odmalowano wnętrze, na miejscu starego głównego ołtarza, który uległ spaleniu, wybudowano nowy ołtarz. 28 września 1996 roku po 50 latach wygnania i tułaczki uroczyście wprowadzono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy do świątyni przy udziale ks. abpa Mariana Jaworskiego ze Lwowa, bpa Bolesława Taborskiego z Przemyśla i bpa Kurta Krenna z Austrii.
Słowo Polskie za: mosciska.eu, fot. domena publiczna, 16 grudnia 2024 r.
Leave a Reply