Społeczność żydowska w Niemirowie powstała w 1603 roku. W latach 1648 i 1702 miejscowi Żydzi stali się ofiarami pogromów kozackich. Na początku XVIII wieku w Niemirowie zbudowano Wielką Synagogę. W 1765 r. w miasteczku było zarejestrowanych 602 Żydów płacących tak zwane „pogłówne”.
W 1847 r. w Niemirowie mieszkało 4386 Żydów, w 1859 r. – prawie 3600, w 1897 r. – 5287 (około 60 proc. od ogólnej ilości mieszkańców), w 1926 r. – 4167 (57,2 proc. populacji).
W 1910 roku oprócz synagogi miejscowi Żydzi posiadali 6 domów modlitwy. W latach 30. XX w. one wszystkie zostały zamknięte.
Cmentarz żydowski w Niemirowie został założony w XVIII wieku. Na mapie Niemirowa z 1788 r. zaznaczony jest w tym samym miejscu, w którym znajduje się obecnie. Jest częściowo zniszczony. Zachowało się na tym cmentarzu ponad 150 pomników, głównie z początku XX wieku. W szczególności są to nagrobki z 1911 roku (Ienta Hitman), 1912 (Aron Charatański), 1918 (Mosze Rahman), 1923 (Małka Milihiker), 1925 (Josif Szkolnik), 1930 (Enya Rahman), 1932 (Lubarski), 1934. Wszystkie nagrobki są z kamienia. Większość z nich wykonana jest w tradycyjnej formie steli (matzewy). Spotykają się także pomniki w formie drzewa z obciętymi gałęziami, obeliski i kolumny. Napisy są w języku jidysz lub rosyjskim, często dwujęzyczne.
Leave a Reply