Fot. Fundacja Świętego Józefa Konferencji Episkopatu Polski
Projekt „Bezpieczeństwo dziecka w środowisku Kościoła” skierowany jest do duchowieństwa, osób konsekrowanych i świeckich i ma na celu zapobieganie przemocy wobec dzieci. Inicjatywa ta powstała we współpracy ze specjalistami ds. ochrony nieletnich Kościoła katolickiego z sześciu krajów Europy Wschodniej: Ukrainy, Polski, Słowacji, Czech, Chorwacji i Węgier.
W ramach prezentacji projektu we Lwowie, ks. Piotr Studnicki, kierownik Biura Delegata Konferencji Biskupów Polskich ds. Ochrony Małoletnich i Młodzieży oraz Marta Tytaniec, Prezes Fundacji Św. Józefa Konferencji Episkopatu Polski.
Goście z Polski podczas pobytu we Lwowie opowiedzieli czym różnią się podobne systemy w Polsce i w Ukrainie, mówili o doświadczeniu ochrony nieletnich i osób bezbronnych w Kościele katolickim w Polsce:
…W Polsce system składa się z dwóch poziomów: ogólnopolskiego i lokalnego. Struktury lokalne to delegaci, czyli osoby, które otrzymują zgłoszenia od ofiar przemocy. Drugą grupę stanowią duszpasterze osób dotkniętych chorobą, ich rodzin i wspólnot, którzy oferują opiekę duszpasterską i wsparcie duchowe. Trzecią grupę stanowią kuratorzy odpowiedzialni za oskarżonych i skazanych księży. Czwarta grupa jest odpowiedzialna za zapobieganie przemocy. System ten funkcjonuje w każdej diecezji i w każdym męskim zakonie. Niektóre z tych stanowisk istnieją także w żeńskich zakonach monastycznych.
Na szczeblu centralnym działa delegat ds. ochrony dzieci i młodzieży. Dziś jest nim arcybiskup Wojciech Polak, prymas Polski. Jest też koordynator ds. ochrony dzieci i młodzieży – ksiądz Adama Jacques, jezuita, założyciela Centrum Ochrony Dziecka na Uniwersytecie Ignatianum w Krakowie. Istnieje także Biuro Delegatów, na którego czele stoi ks. Piotr Studnicki, oraz Fundacja św. Józefa, które są podmiotami Konferencji Episkopatu Polski (obecnie na czele Fundacji stoi Marta Titaniec).
Ponadto istnieją instytucje pomocnicze, w szczególności Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego, który odpowiada za część badawczą prac, a także Rada pod delegatem, która zrzesza przedstawicieli wszystkich tych grup. Spotykamy się dwa razy w roku.
System ochrony tworzony był przede wszystkim przez duchowieństwo i osoby konsekrowane. Delegatami są głównie księża i siostry zakonne. Na poziomie ogólnopolskim działają także osoby świeckie, które pracują w Fundacji św. Józefa i Centrum Ochrony Dziecka. Niektóre diecezje wyznaczają osoby świeckie, głównie kobiety, na delegatów do spraw ochrony dzieci i młodzieży.
Uważamy, że dobrze byłoby, gdyby w tym systemie było więcej kobiet. Bo ofiary przemocy seksualnej, np. ze strony duchownego, mają prawo mieć wybór, kogo poinformować, czy będzie to ksiądz – mężczyzna czy kobieta, i czem dobrze, żeby była to osoba świecka.
…Sytuacja w Kościele w Polsce w zakresie ochrony nieletnich bardzo się zmieniła od czasu powstania Fundacji Św. Józefa. System finansowania Fundacji polega na tym, że wszystkie diecezje, wszystkie zakony męskie w Polsce wnoszą corocznie składki, liczące po 150 zł od każdego księdza i 2 tys. zł od biskupa rocznie. Daje nam to około 3,5 mln zł na rok. Dzięki temu możemy udzielać pomocy osobom poszkodowanym, najczęściej jest to pomoc psychologiczna, medyczna, prawna, edukacyjna, a także posiadamy stypendia, w ramach których osoby udzielające pomocy mogą liczyć na wsparcie, w szczególności psychologiczne i może również podlegać różnym badaniom.
Informacje o statystykach nadużyć w Poslce jest następująca: 800 księży, okazali się sprawcami i 1200 ofiarami. Z ogólnej liczby duszpasterzy jest to 2 proc.
Słowo Polskie za: Fundacja Św. Józefa Konferencji Episkopatu Polski, rkc.org.ua, 8 sierpnia 2024 r.
Leave a Reply