W Polsce i na Ukrainie 22 stycznia odbędzie się szereg imprez poświęconych ostatniemu polskiemu zrywu niepodległościowemu, który miał na celu odrodzenie Polski w granicach I RP. Przypomnijmy najważniejsze cyfry i daty insurekcji styczniowej:
Królestwo Polskie, zwana także Konresówką, w 1862 roku, rok przed wybuchem powstania liczyło 4 972193 mln ludności. W 1865 roku, a więc po powstaniu styczniowym, ta cyfra wzrosła do 5 336 112 mln.
W chwili wybuchu powstania 22 stycznia wojska carskie, według danych rosyjskich, liczyły ponad 14 tys. żołnierzy tysięcy żołnierzy, powstańców było zaledwie 6 tys. Do końca powstania styczniowego w 1864 roku liczba ochotników nigdy nie przekroczyła 30 tysięcy.
Straty Rosjan wynosiły według oficjalnych rosyjskich danych 3 343 żołnierzy, w tym 2 169 zostało rannych. Polskie dane dotyczące strat wśród Rosjan są bardzo rozbieżne: od 7 aż do 20 tysięcy. Ale w każdym wypadku one znacznie bardziej przekroczyły straty rosyjskie.
2-3 stycznia 1863 r. Komitet Centralny Narodowy podejmuje decyzje o wybuchu Powstania z chwilą rozpoczęcia poboru.
14-15 stycznia 1863 r. Początek rosyjskiej branki w Warszawie: do wojska wcielono prawie 1,5 tys. młodych Polaków.
22 stycznia 1863 r. Wybuch powstania styczniowego: Komitet Centralny Narodowy ogłasza się Tymczasowym Rządem Narodowym i wydaje manifest powstańczy oraz dekrety zapowiadające uwłaszczenie chłopów, oddziały powstańcze atakują rosyjskie garnizony w 26 miejscowościach.
7 lutego 1863 r. Tymczasowy Rząd Narodowy wydaje odezwę do Polaków w zaborze pruskim i austriackim zobowiązującą do dostarczenia władzom powstańczym pieniędzy i broni oraz do werbowania ochotników.
8 lutego 1863 r. Konwencja Alvenslebena: prusko-rosyjski układ wojskowy o wspólnym zwalczaniu Powstania Styczniowego.
Luty 1863 r. Na Kujawy dociera wyznaczony na dyktatora Ludwik Mierosławski, po kilku potyczkach ucieka za granicę.
24 lutego 1864 r. Bitwa oddziałów Mariana Langiewicza i Antoniego Jeziorańskiego z Rosjanami pod Małogoszczem na Kielecczyźnie.
11 marca 1863 r. Marian Langiewicz z inicjatywy Białych ogłasza się dyktatorem Powstania.
18-19 marca 1863 r. Po bitwie pod Grochowiskami oddział Langiewicza przekracza granicę z Austrią – władze nad powstaniem przejmuje ponownie Tymczasowy Rząd Narodowy.
Kwiecień 1863 r. Rozwój powstania na Litwie, przewodzą Konstanty Kalinowski i Zygmunt Sierakowski.
10 maja 1863 r. Tymczasowy Rząd Narodowy przekształca się w Rząd Narodowy.
Maj 1863 r. Nieudana próba wywołania powstania na Ukrainie i Wołyniu.
8 sierpnia 1863 r. Zwycięska potyczka oddziału Michała Kruka-Heydenreicha pod Żyrzynem.
17 października 1863 r. Romuald Traugutt obejmuje władze dyktatorską nad powstaniem.
Na przełomie 1863-1864 roku Traugutt reorganizuje władze i wojsko powstańcze, planując wiosenną ofensywę.
2 marca 1864 r. Ukazy cara Aleksandra II o uwłaszczeniu chłopów i samorządzie gminnym wymuszone reformami władz powstańczych.
11 kwietnia 1864 r. Aresztowanie Romualda Traugutta.
5 sierpnia 1864 r. Stracenie Romualda Traugutta i czterech członków Rządu Narodowego na stokach Cytadeli Warszawskiej.
24 maja 1865 r. Stracenie w Sokołowie Podlaskim ks. Stanisława Brzóski, który najdłużej podtrzymywał walkę zbrojną.
Słowo Polskie na podstawie informacji http://powstaniestyczniowe.nck.pl, 21.01.17 r.
