Wielkanoc w Sądowej Wiszni w latach 30-ch XX wieku

„Wielkanoc w Sądowej Wiszni była naprawdę dużą atrakcją. Dostaliśmy stare koszulki, pędzle, farby, jajka ugotowane w cebuli, białka jajek do kolorowania… i robiliśmy z tym rysunkiem mnóstwo różnych rzeczy! Byliśmy pomalowani, nasze koszulki i jajka – jak po bitwie!” – wspomina Krystyna Mars-Gawlikowska, córka ostatniego właściciela majątku Sądowa Wisznia przed niemiecko-sowiecką inwazją na Polskę w 1939 roku. Jest obecnie jedyną żyjącą osobą, która mieszkała w Pałacu Marsów w Sądowej Wiszni przez 1939 rokiem.

W wywiadzie dla portalu https://www.marspalace.com.ua/ Marsówna opowiedziała o tym, jak świętowano Wielkanoc w podlwowskiej miejscowości.

– Dekorowaliśmy ubrania z moim bratem. Ale przychodziły także inne dzieci. Teraz nie pamiętam kto to był. Mieszkali w pobliżu. W tej okolicy (pałacu) mieszkało wielu różnych urzędników, którzy pracowali dla ojca i mieli dzieci. A te dzieci biegały wszędzie. Ale nigdy na drodze, nigdy za żywopłotem, zawsze ktoś starszy się nimi opiekował.

– Przygotowania do Wielkanocy rozpoczynały się znacznie wcześniej, w Wielkim Poście… Pamiętam też taką scenę: mój brat wziął kawałek pokrojonego mięsa, a moja mama i mój ojciec powiedzieli: „Zostaw, on jeszcze nie ma takich obowiązków”. Ponieważ nasi rodzice pościli, a my nie pościliśmy.

– W wigilię świąt wielkanocnych zawsze pojawiały się palmy. Ponieważ moi rodzice pochodzili z południowych rejonów Polski, kultywowali miejscowy zwyczaj oplatania patyka gałązkami wierzby i ozdabiania wszystkiego suszonym mchem, papierowymi kwiatami, pięknymi różami i wstążkami. I zanieśli to wszystko do kościoła. Były tam też małe palmy, a niektóre z nich niosło kilku mężczyzn.