1 września 2018 roku w Tywrowie (obw. winnicki) odbyło się uroczyste poświęcenie i otwarcie Memoriału męczenników XX wieku.
Uroczystego otwarcia i poświęcenia Memoriału-Muzeum dokonał Nuncjusz apostolski na Ukrainie arcybiskup Claudio Gugerotti wraz z innymi biskupami Kościoła rzymskokatolickiego, którzy licznie przybili na świętowanie, oraz Prowincjał Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej o. Paweł Zając OMI.
Uroczystość rozpoczęła się uroczystą Mszą Świętą na której było obecnych ponad 70 księży, braci i sióstr zakonnych, oraz licznych pielgrzymów z parafii diecezji kamieniecko podolskiej.
Memoriał, który składa się z pomieszczeń o łącznej przestrzeni ponad 400 metrów kwadratowych, mieści 14 sal, odnoszących się do 14 stacji Drogi Krzyżowej, drogi Jezusa z ludźmi, którzy byli prześladowani za wiarę w Ukrainie. Ten memoriał to nie zwykłe muzeum historii, to ma także miejsce modlitwy a taką Szkoła wiary prostych ludzi, dla młodego pokolenia Ukraińców.
W tym roku diecezja kamieniecko-podolska Kościoła rzymsko-katolickiego obchodzi stulecie odrodzenia działalności, a Ukraina – 80. rocznicę największych prześladowań za wiarę, kiedy władza zamknęła wszystkie świątynie, a duchowieństwo starano się wszelkimi sposobami zniszczyć.
Pomysł utworzenia pomnika należy do ojca Pawła Wyszkowskiego, proboszcza delegatury zakonu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Ukrainie i Rosji, która dba o sanktuarium Matki Bożej Tywrowskiej, gdzie pojawił się memoriał. Miejsce wybrano nie wypadkowo, ponieważ w pobliżu, znajdującej się na odległości 20 km Winnicy, bolszewicy torturowali i zamordowali podczas Wielkiego Terroru około 10 tys. chrześcijan.
Historia sama wskazała na miejsce, w którym trzeba w szczególny sposób mówić o strasznych zbrodniach i czcić pamięć tych, którzy nie stracili przekonań i odważnie sprzeciwiali się represjom antyreligijnym.
W salach Memoriału można poznać realia życia społeczeństwa ateistycznego, które usiłowała narzucić władza radziecka. Wchodząc, rozumiemy jaka była to władza, czym się kierowała, jakie środki wykorzystywała do realizacji swoich upiornych pomysłów. Dalej można zobaczyć wnętrze domu, jak rodzina w te trudne czasy pielęgnowała wiarę i przekazywała ją następnym pokoleniom. Później zapoznamy się z sytuacją w szkole i na uczelniach, gdzie władza przy pomocy propagandy antyreligijnej starała wszelkimi sposobami ośmieszyć i wykorzenić wiarę w Boga. Oddzielną częścią memoriału są sale poświęcone kapłanom, zakonnikom i zakonnicom, którzy w warunkach prześladowań odważnie pełnili misję rozpowszechnienia Dobrej Nowiny i służyli kościołowi w podziemiu. Wśród eksponatów znajdują się także osobiste rzeczy księży, przedmioty kultu, modlitewniki , przedmioty religijne, które zachowały się z czasów prześladowań. Szczególnie cenne są świadectwa ludzi, którzy wytrwali w te trudne czasy, walczyli o wiarę i nie poszli na kompromis ze złem.Wielu już nie ma, ale pamięć o nich pozostanie w salach muzeum.
Stworzyć memoriał za pomocą nowoczesnych technologii, wykorzystując grę światła i inne efekty specjalne, udało się dzięki współpracy z architektem Aleksandrem Antoncem i Wiaczesławem Wereszczaginem.
Memoriał ma być miejscem modlitwy, możliwością dowiedzieć się o tragicznych ludzkich losach i jednocześnie zobaczyć w świetle prawdy historię narodu Ukrainy. To miejsce powinno zmuszać do bardziej głębokiej refleksji, osobistego rachunku sumienia i postanowień. Powinno się stać szkołą wiary dla młodych pokoleń, gdzie będą mogli zobaczyć przykład świętości zwykłych ludzi i dotknąć relikwii, które Kościół uroczyście kanonizował.
Lidia Baranowska, fot. Sergij Giriawenko, 06.09.18 r.
Sławomir
Wspaniała inicjatywa,niesamowita wystawa w kraju gdzie wiara została osłabiona przez wiek ateimu państwowego.Wysiłek wiary i pracy ogromny.