17 września 1869 roku w rodzinie Jana i Zofii Szeptyckich w Przyłbicach pod Lwowem urodził się szósty syn – Kazimierz Maria. Był piątym dzieckiem poza jak w 1864 roku w rodzinie zmarł pierworodny syn Stefan. Nieco później, umrze jeszcze jeden – Jerzy.
Mimo, że po swojej śmierci Kazimierz Szeptycki zostanie wyniesiony na ołtarz przez św. Jana Pawła II i ówczesnego papieża i zostanie ogłoszony błogosławionym, do dziś nie ma żadnego opracowania historycznego na temat tej wybitnej postaci. Na podstawie jego listów do rodziny, pisanych do 1945 roku, i opracowanych częściowo synem jego brata, Jana Szeptyckiego, udało się odtworzyć kluczowe wątki życiorysu tej bardzo ciekawej osobistości. Jednak, jest to nadal świetny temat dla badaczy.
W 1882 r. Szeptycki wstąpił do gimnazjum w Krakowie pw. św. Anny, przy akademickim kościele pw. św. Anny. Tuż, po zdaniu matury, w 1887 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale prawa. Naukę kontynuował także w Paryżu i Monachium. W 1892 roku obronił doktorat, uzyskując tytuł naukowy doktora nauk prawnych. Jako adwokat, zaangażował się w majątkowe sprawy rodziny Szeptyckich. Także zaczął działać na polu społecznym. W latach 90. XIX wieku został wybrany na zastępcę przewodniczącego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego. Długie lata na jego czele stał Adam Stanisław książę Sapieha herbu Lis, polski działacz niepodległościowy i polityk galicyjski. Towarzystwo zrzeszało ziemian we wschodniej części Galicji i za zadanie miało krzewienie oświaty rolniczej na tych terenach.
W 1900 roku Kazimierz Szeptycki został posłem galicyjskim do austriackiej parlamentu, a w 1901 wybrano go do wyższej jego izby – Rady Państwa. Jako parlamentarzysta działał do 1907 roku. W tym czasie został współautorem ustawodawstwa leśnego w imperium austro-węgierskim. W tym czasie działał także w Galicyjskim Towarzystwie Leśnym (GTL), (w 1904 r. zostaje wybrany do zarządu, a w 1906 r. – pierwszym wiceprezesem). W 1909 roku Kazimierz Szeptycki został przewodniczącym GTL.
W 1911 roku zrezygnował z życia świeckiego i wstąpił do klasztoru. Najpierw przebywał w opactwie benedyktyńskim w Beuron (Badenia-Wirtembergia). Jednak rok później zmienił obrządek łaciński na bizantyjsko-ukraiński i przeniósł się do klasztoru w miejscowości Kamieniaca w Bosnii.
Kazimierz Szeptycki tak pisał do swego przyjaciela Pawła Sapiehy 12 grudnia 1911 roku: „Pragnienie od bardzo już wielu lat w głębi serca żywione i decyzją powziętą – aby Bogu się więcej oddać do dyspozycji, niż to jest możliwe, zostając w świecie. Teraz wypełniam i nie zwlekając dłużej, udaję się na razie do jednego z francuskich lub niemieckich klasztorów Benedyktyńskich (Kongregacji w Beuron – albo dawnej ze Solesmes), aby tam, jako ich gość – w skupieniu i ciszy rozpocząć studia teologiczne. Donosząc Ci o tym, proszę zachowaj mnie w dobrej pamięci i przyjaźni, proszę Cię także bądź tak dobry udzielić tej wiadomości i Księżnej Adamowej wraz z prośbą, aby była łaskawa o mnie przed Bogiem pamiętać”.
Na Bałkanach w 1913 r. Kazimierz Szeptycki złożył śluby zakonne i przyjął imię Klemens. Od tego czasu zaczyna się „ukraiński” wątek w życiorysie o. Klemensa. W 1915 roku biskup grecko-katolicki Nariadi udzielił Szeptyckiemu święceń kapłańskich.
Od 1926 roku Szeptycki pełnił funkcję ihumena klasztoru w Uniowie (nieopodal Lwowa), od 1944 roku nosił tytuł archimandryty. Nie dokumentalnego potwierdzenie, jednak współuczestnicy o. Klemensa mówili, że był on mianowany na greckokatolickiego egzarchę Rosji. Do 1939 roku opiekował się sierotami. Studyci, na czele których stał, staraniem o. Klemensa mieli pod swoją opieką ponad pięć sierocińców. W nich pod czas II wojny światowej bracia Szeptyccy, o. Klemens i Metropolita Andrzej uratowali kilkaset żydowskich, polskich i ukraińskich dzieci.
Kazimierza Szeptyckiego aresztowało NKWD 5 czerwca 1947 roku. Uwięziono go we Lwowie, a następnie w Kijowie. Zmarł w rosyjskim więzieniu we Włodzimierzu nad Klaźmą. W 1995 roku Kazimierz Szeptycki został pośmiertnie uhonorowany medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Na jego cześć posadzono drzewo w Jad Waszem.
W listopadzie 2008 roku Kazimierz Szeptycki pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za ratowanie od zagłady Żydów w czasie II wojny światowej. Jednym z ocalonych był Adam Daniel Rotfeld, znany polski dyplomata.
Jan Matkowski, 21.11.16 r.
