Urodził się 19 maja 1910 r. w Sarnach. Po szkole przez trzy lata studiował chemię w Politechnice Lwowskiej. Lecz od młodości pociągało go niebo, więc w 1934 r. porzucił naukę i wstąpił do Szkoły Oficerskiej Lotnictwa w Dęblinie.
Ponieważ Piotr Ostaszewski był jednym z najlepszych na roku, otrzymał prawo wyboru miejsca służby. Znalazł się więc w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu. Wkrótce sam uczył młodych pilotów, zostając instruktorem w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu. W kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w składzie tzw. grupy dęblińskiej utworzonej przez instruktorów.
Po klęsce Polski przedostał się do Francji, a stamtąd do Wielkiej Brytanii. Tam w sierpniu 1940 r. porucznik Ostaszewski-Ostoja został przydzielony do 609 Dywizjonu Myśliwskiego Królewskich Sił Powietrznych (RAF). Niezwykłe dla Brytyjczyków długie nazwisko towarzysze broni zastąpili krótkim «Osti».
W lipcu 1940 r. niemiecka Luftwaffe rozpoczęła masową operację o dominację w powietrzu nad Wielką Brytanią – ten kraj jako pierwszy wypowiedział wojnę Trzeciej Rzeszy po jej ataku na Polskę. Niemcy mieli kilkakrotną przewagę w liczbie samolotów, ale nie udało im się osiągnąć zwycięstwa. Łącznie w Bitwie o Anglię wzięło udział 144 Polaków. Zestrzelili ok. 170 samolotów, co stanowiło prawie 12 % wszystkich strat Luftwaffe.
Już ósmego dnia po rozpoczęciu służby Osti zademonstrował Brytyjczykom mistrzostwo polskich pilotów. 13 sierpnia 1940 r. Ostaszewski-Ostoja zestrzelił dwa bombowce Junkers, a dwa dni później – myśliwiec «Messerschmitt-110».
25 sierpnia polski pilot został ranny w walce powietrznej, ale potrafił wylądować uszkodzonym Spitfirem. Po leczeniu w szpitalu wrócił na służbę. Ukończył wojnę w 307 Dywizjonie Myśliwskim Nocnym Lwowskich Puchaczy. Był trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a także brytyjskim Krzyżem Wybitnej Służby Lotniczej. W 1948 r. awansował do stopnia kapitana RAF. Po wojnie zmienił nazwisko na Raymond i zamieszkał w Wielkiej Brytanii.
Sergij Porowczuk za: KG RP w Łucku, 14 lutego 2021 r.
Leave a Reply