Brama Lacka była jedną z trzech bram grodu kijowskiego, zbudowanych przez Jarosława I Mądrego.
Po raz pierwszy została wspomniana w Latopisie hipackim w roku 1151. Dziejopis podaje, że została spalona podczas pożaru w styczniu 1124. Pośrodku między Lacką a Złotą bramą znajdował się kwartał polskiej gminy kupieckiej. Była to brama umożliwiająca wjazd do grodu od południowego wschodu.
Od bramy prowadziła droga w stronę uroczyska Ugorskie, domniemanej lokalizacji węgierskiej osady targowej przy bramie węgierskiej.
Umocnienia Kijowa należały do najpotężniejszych we wczesnośredniowiecznej Rusi. Potrójny wał z ziemi i kamienia wznosił się do wysokości 15 m, konstrukcja posiadała kilka potężnych baszt-bram.
Lacka Brama była niszczona kilkakrotnie, tak było w roku 1240 podczas najazdu tatarskiego. Podobnie było w roku 1151 w czasie szturmu Suzdalczyków, walki były tu najcięższe i najkrwawsze.
Tuż za bramą, na terenie kwartału kupieckiego powstał ok. roku 1230 kościół Bernardynów, a następnie klasztor Dominikanów, założony przez św. Jacka.
Od XII w. możemy liczyć się ze stałą obecnością kupców polskich w Kijowie. Mieszczanie wrocławscy często odwiedzali Kijów, a krótko po najeździe mongolskim spotkał ich tam Carpini, gdy powracał z Mongolii. W wieku XIII kolonia kupców polskich w Kijowie mogła posiadać dość duże znaczenie. Prawdopodobnie kupcy polscy znaleźli się w liczbie kupców, którzy w roku 1203, w czasie zdobycia Kijowa przez wojska księcia Ruryka Rościsławowicza zamknęli się w cerkwiach w obawie przed rabunkiem – „hosti innozemcia, wsiakoho jazyka zatworiszasia w cerkwach”. Zdobyty Kijów uległ wtedy zniszczeniu i rozgrabieniu.
W roku 1832 podczas prac ziemnych widać było jeszcze resztki ruin starej bramy. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX w., wyeksponowano stopę fundamentową w związku z obchodami 1500 rocznicy Kijowa, którą zwieńczono w 2001 roku współczesnym eklektycznym pomnikiem z figurą św. Michała.
Słowo Polskie na podstawie informacji Wikipedii, 16 marca 2019 r.
lp
Leave a Reply