Kolejne polskie miasto dołączyło się do upamiętnienia w nazwach ulic ukraińskiego generała Marka Bezruczki

9 maja 2021 roku w Gdańsku uroczyście odsłonięto skwer imienia Generała Marka Bezruczki, dowódcy 6 Siczowej Dywizji Armii URL, który dowodził obroną Zamościa podczas inwazji armii bolszewickiej na Zachód.

“Pięknym gestem uznania zasług Marka Bezruczki została podjęta w ubiegłym roku decyzja władz Miasta Gdańsk o nadaniu skweru miasta jego imienia” – czytamy w komunikacie Ambasady Ukrainy w Polsce.

To wydarzenie ma także wymiar symboliczny, ponieważ 101 lat temu w maju 1920 roku zjednoczone siły wojskowe Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej i Wojska Polskiego zadały pierwszy decydujący cios Armii Czerwonej pod Kijowem, a ukoronowaniem ich zwycięstwa była defilada wojskowa na kijowskim Chreszczatyku 9 maja.

Ambasada Ukrainy składa podziękowania wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji tak ważnej inicjatywy, a szczególnie Prezydent Miasta Gdańsk Pani Aleksandrze Dulkiewicz, Przewodniczącej Rady Miasta Gdańska Pani Agnieszce Owczarczak oraz wszystkim radnym, a także Konsulowi Ukrainy w Gdańsku Panu Lewowi Zacharczyszynowi.

Gdańsk jest czwartym polskim miastem, które uhonorowało bohatera. Generał Marek Bezruczko jest od 2018 roku patronem ronda na Stabłowicach we Wrocławiu. Jego imieniem w 2020 roku nazwano także skwer w Warszawie na Woli, niedaleko miejsca pochówku, oraz skwer w Koszalinie.

Marek Bezruczko urodził się 31 października 1893 roku w Wielkim Tokmaku na Zaporożu – generał armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. Ukończył Czugujewską Oficerską Szkołę Piechoty, a następnie Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w Petersburgu. W wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu pułkownika był dowódcą 6 Siczowej Dywizji Strzelców Armii Ukraińskiej republiki Ludowej.

W dniu 7 maja 1920 roku dowodzona przez niego 6 dywizja wraz z wojskami polskimi zajęła Kijów. Dowodził obroną Zamościa przed Armią Czerwoną, co zostało wysoko ocenione przez dowództwo polskie. Uczestniczył w rozbiciu Armii Konnej Budionnego w bitwie pod Komarowem.

W latach 1921-1924 członek Wyższej rady Wojennej Ukraińskiej Republiki Ludowej. W latach 30 tych był przewodniczącym Ukraińskiego Towarzystwa Wojskowo – Historycznego w Warszawie.

Zmarł 10 lutego 1944 r. w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu prawosławnym na warszawskiej Woli.

Słowo Polskie za: Ambasada Ukrainy w Polsce, 13 maja 2021 r.