15 lipca 1410 roku, w pobliżu wsi Grunwald i Stembark, na terenie ówczesnego państwa zakonu krzyżackiego (obecnie województwo warmińsko-mazurskie), doszło do zwycięskiej bitwy wojsk polsko-litewskich a Krzyżaków.
Na czele sił Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego stali kuzyni, król Władysław II Jagiełło i wielki książę Witold, a ich przeciwnikami dowodził wielki mistrz Ulrich von Jungingen. Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony polsko-litewskiej. Zakon poniósł ciężkie straty, a wśród poległych rycerzy znalazł się wielki mistrz. Bitwa pod Grunwaldem była uważana za jedno z największych zwycięstw Rzeczypospolitej Obojga Narodów w związku z wielką rolę, którą odegrała w tamtym czasie.
Starcie to nie tylko przesądziło o losach wojny, ale stało się też jednym z największych i najbardziej pamiętnych bitew średniowiecznej Europy. Zgromadziło tysiące rycerzy z różnych zakątków kontynentu i było pokazem siły, strategii i determinacji. Triumf nad Krzyżakami umocnił pozycję dynastii Jagiellonów, wynosząc ją do rangi jednej z najpotężniejszych dynastii w Europie. Państwo polsko-litewskie stało się znaczącym graczem na arenie międzynarodowej, a samo zwycięstwo stało się symbolem odwagi, sprytu i jedności narodów. Bitwa pod Grunwaldem do dziś budzi dumę i jest ważnym elementem tożsamości historycznej Polski i Litwy.
Opis ilustracji: Wielki mistrz zakonu teutońskiego Bruno Platter na obchodach 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem, 17 lipca 2010 r. Fot. prezydent.pl.
Lidia Baranowska, Sergiusz Porowczuk, 19 lipca 2025 r.
Leave a Reply